Cenâb-ı Peygamber'in Yüce Makâmı

Mürşid-i Azîzim Muzaffer Efendi Hazretlerinin bir meclisinde, Hâfız Âsım Bey, birisinin sözünü naklederek, "Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem derecâtıyla sözde Hazret-i İbrâhim derecesine çıkmış" deyince Efendi Hazretleri buyurdular ki :

Halt etmiş o! Aman, öyle şey olmaz! Sultân-ı enbiyâ, hiç mukâyese olmaz. Halîl ile Habîb arasındaki fark, halîl, istediğini Allah'dan alan, habîb, istemeden alandır. Onun için Kur`ân-ı Kerîm'de Mûsâ Peygamber, "رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي" diyor, Cenâb-ı Peygamber'e Allah, "أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ" diyor. Halîlullah enbiyânın en yükseğidir, Peygamberimizden sonra. 

E peki salavâtda, "Kemâ salleyte alâ İbrâhim, Yâ Rabbi İbrâhim'e salât etdiğin gibi" diyoruz, oradan İbrâhim aleyhisselâmın daha büyük olduğu çıkmaz mı? Hayır. İbrâhim Peygamber Hakk'a demiş, "Yâ Rabbi, medh ü senâ etdin Habîbib Muhammed'i, benim zürriyyetimden gelecekmiş, ümmetlerinin ağzında benim ismim dolaşsın" demiş. Duâsı müstecâb olmuş, bu şekilde tecellî etmişdir. 

Resûlullah Efendimizin ka'bına hiç bir peygamber varamaz. Hazret-i İbrâhim'in mi'râcı nâra atılmasıdır. Habîb-i Hudâ'nın "فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ اَوْ اَدْنٰىۚ fe kâne kâbe kavseyni ev ednâ"dır. 

Halîlullah'a semâda ve ardda ne varsa gösterildi, "نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ", Peygamber'e, "سُبْحَانَ الَّذ۪ٓي اَسْرٰى بِعَبْدِه۪ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ اِلَى الْمَسْجِدِ الْاَقْصَا الَّذ۪ي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ اٰيَاتِنَاۜ", Allah zât-ı ulûhiyyetine âid olan âyetleri Peygamber'e gösterdi. İbrâhim'e, semâvât ve ardı gösterdi, ne varsa. Peygamber'e Allah'a mahsûs âyetler gösterildi. Çünkü "مِنْ اٰيَاتِنَاۜ" diyor.

Allah rahmet eylesin, mollayım, Manisalı Hoca'ya sordum. Burada tefsîr okutuyor Mustafa Efendi. Gitdim yanına elini öpdüm, ufak çocuğum, delikanlıyım yani, gitdim elini öpdüm. O vakit molla filan yok, benim zamânımda. Dedim, "Efendim, İbrâhim Peygamber mi yüksekdir, Peygamberimiz mi?". Dedi, "Îmânda hepsi müsâvîdir". "Efendim, onu demek istemiyorum, derecât bakımından soruyorum. Çünkü تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ var Kur`ân-ı Kerîm'de" dedim. Dedi, "Resûl-i Ekrem'dir". "Ama dedim bak Kur`ân'da ne diyor dedim, نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ, İbrâhim'e biz semâda ve ardda ne varsa gösterdik diyor, Peygamber'e gelince, مِنْ اٰيَاتِنَاۜ diyor, min temyîziyyedir dedim, âyetlerimizden bazılarını gösterdik diyor" dedim. Bir durakladı, Allah rahmet eylesin. "Molla" dedi bana, "sende bir hoşaf kaşığına bulaşmış kadar ilim var" dedi, aynen bunu söylemişdi, "hoşaf kaşığına bulaşmış kadar ilim var sende" dedi bana. "Haftaya gel sana cevâb vereyim" dedi. "Peki" dedim. Sonra gitdim, Allah rahmet eylesin, "Beni hoşgör" dedi, "bakamadım kitâblara, işim vardı" dedi. "Peki hocaefendi" dedim. 

Halbuki orada "مِنْ اٰيَاتِنَاۜ" var, Allah zât-ı ulûhiyyetine âid âyetleri Peygamber'e gösterdiğini söylüyor. Baksana, "وَمَا رَمَيْتَ اِذْ رَمَيْتَ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ رَمٰىۚ" , tevhîd-i efâldir. "لَقَدْ جَٓاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ اَنْفُسِكُمْ عَزٖيزٌؗ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرٖيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنٖينَ رَؤُ۫فٌ رَحٖيمٌ", üç esmâsını Peygamber'e veriyor orada, tevhîd-i sıfatdır. Azîz, râûf ve rahîm. "اِنَّ الَّذ۪ينَ يُبَايِعُونَكَ اِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللّٰهَۜ يَدُ اللّٰهِ فَوْقَ اَيْد۪يهِمْۚ", orada da tevhîd-i zât oluyor. Peygamber'e kim bîat etdi, Allah'a bîat etmiş oluyor. Gene bir yerde, "مَنْ يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ اَطَاعَ اللّٰهَۚ", Allah Resûlüne kim itaat etdi, Allah'a itâat etdi. Gene bir yerde, "قُلْ اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّٰهَ فَاتَّبِعُون۪ي يُحْبِبْكُمُ اللّٰهُ", Hazret-i Peygamber'e tâbi olmayanı Allah sevmez. 

Onun için Cenâb-ı Peygamber'in makâmı hepsinden yüksekdir. Hiç bir nebî O'nun makâmını tutamamışdır. 

www.muzafferozak.com