Dîn Akılla Değildir

Mürşid-i Azîzim Muzaffer Efendi Hazretleri buyurdular ki :

O gün bir şey anlatıyorum, bir Karadenizli hemşehri arkasını dönmüş, kıçını bana doğru, mübârek gülün önü arkası birmiş, "Efendim, akil bir nurdur". Yüzünü bana dönmüyor, arkadan konuşuyor böyle. Ben de ona cevâb verdim, "Akıl bir nûrsa, dîn akılla değildir. Akılla olsa meshi ayağının üstüne yapmazsın, altına yaparsın. Çünkü altı kirleniyor, üstü kirlenmiyor ki. Gene dîn akılla olsa, kadına iki erkeğe bir vermek lâzım gelir. Erkek kavî, kadın zayıfdır. Kadın bir alır, erkek iki alır. Akılla değil ki".

Onun güzel bir misâli var bende. Bir adam ceviz nereden yetişiyor, kabak nereden bitiyor, bilmese, bir ağaç getirsek böyle kalın bir şey, üzerine ceviz koysak, bir de ufacık böyle bir ot getirsek, onun yanına da bir kabak koysak, sorsak o adama desek ki, "Arkadaş, hangisi hangisinden bitmişdir?". Mutlakâ kabak için ağacı gösterecek, bundan bitmişdir bu diye. Değil mi, akıl bunu gösterecek. Halbuki ceviz ağacındaki meyva bu kadar, koca ağaçdan çıkan, öteki incecik bir otun ucunda bu kadar bir kabak bağlı. Akılla değil ki bu. 

Akılla olsa, bakıyorsun herif iki kere iki dört yapmayı bilmiyor, adamın milyonları var, adam tutuyor para saydırmak için, sayamıyor, bilmiyor. Öteki şeytana pabucunu ters giydiriyor, on parası yok, hep dolaşıyor aşağı yukarı. Akılla değil ki. 

Akıl bir mertebeye kadar götürür adamı. Yani ata bindin, at ne yapar adamı, denize kadar götürür, denizden sonra at götürmez adamı. Akl-ı maaş o kadardır. İşte şerîatda da meselâ akıl sâhiblerine denildiği vakitde, o kadardır o. Yani denizin kenarına kadar gider senin aklın, ondan sonra durur, ata binmiş gibisin. Akl-ı maâd lâzımdır, aşk lâzımdır, teslîmiyyet lâzımdır. Akıl her şeyi tartamaz ki. Ama akılsız bir şey olmaz. Ama akıl her şeyi tartamaz. 

Yüzünü de göstermiyor, arkasını dönmüş bana, kıçıyla konuşuyor adamcağız. "Akil bir nurdur". "Hayır, zulmetdir" dedim ben arkadan. Çok akıllı adam var, cehenneme gidecek. Aklıyla ölçdüğü için. Kâfirler de öyle diyorlar, "Bu resûle ne oldu ki böyle bizim gibi yiyip içiyor, kadınlarla yatıp kalkıyor, karılarıyla, âilesiyle, sokaklarda dolaşıyor, alışveriş yapıyor, yiyor içiyor, böyle peygamber mi olur" diyorlar. Onlar da akıllı. 

Ebû Cehil de öyle, Resûl-i Ekrem'e diyor ki, "Yâ Muhammed, kalk ayağa" demiş, sallallahu aleyhi vesellem, "kaldır bir ayağını yerden". Mirâc sabâhı. Efendimiz kaldırmış bir ayağını yerden. "Ötekini de kaldır". "E düşerim". Demiş, "Sen yerden bir karış kalkamıyorsun, a birader" demiş, "buradan Kudüs'e nasıl gideceksin, oradan semâya çıkmışsın". Akıllı adam. Akil bir nurdur! Sonra Efendimiz demiş ki, "Ben gitdim demiyorum ki. Sübhânellezî, noksan sıfatdan münezzeh olan, istediğini yapan Hazret-i Allah demek yani, beni götürdü". Akil bir nûrdur ya!

Yâhu akıl neymiş, dünkü aklını bugün beğenmiyorsun, "Bugünkü aklım olsaydı" diyorsun. Bir iş oluyor da. Allah Allah! Kendi aklını kendin beğenmiyorsun.

Balığı yemiş Kayserili, kafalarını sarıyor böyle. Sarmış gâyet intizamlı filan. Karşısındaki de oturuyor. "Ağa, niye sarıyon balığın kafasını?". "Satacağım" demiş, "aklı işletir" demiş, "herkes bilmez onu" filan. "Bana satar mısın?" demiş. "Satarım" demiş. "Kaç para?". "Ver beş lira" demiş. Vermiş herife beş lirayı. Ötekine yedirmiş balığın başını. Şimdi öteki diyor, "Valla hiç ben bir şey göremedim" demiş, "yani eskiye göre vaziyetimde bir fark yok". "Bak görüyorsun ya farkına varamadın, işte aklın işlemeye başladı" demiş. 

www.muzafferozak.com