Vaktiyle mecâzib-i ilâhîden bir zât varmış. Evinden dışarı çıkar çıkmaz çocuklar hemen peşine takılır ve ona eziyet cefâ ederlermiş. O ise, çocuklara hiç karşılık vermez, onlar ne kadar eziyet cefâ ederlerse de hiç sesini çıkarmaz ve hep sabredermiş. Bir gün çocukların onu taşa tuttuğunu gören birisi, "Yâhu, niçin bu edebsizlere hadlerini bildirmiyorsun, sen de onları taşlasana" deyince, Hazret "Yapamam" demiş. Ona acıyıp akıl veren kişi hayrete düşüp, "Neden yapamıyasın ki?" diye sorunca, Hazret, "İki sebebi var. Hem Allah'dan korkarım, hem de onlar gibi olmakdan" diye cevap vermiş.
Bana ağu sunan kişi şehd ü şeker olsun işi
Kolay gele müşkil işi eli irer olsun ana
Ardımca taşlar atanı Hakk tahta ağdırsın anı
Önüme kuyu kazanı güller nisâr olsun ana
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder