Mürşid-i Azîzim Muzaffer Efendi Hazretleri buyurdular ki :
Dervîşlik demek, mücerred oturup Allah'ı zikretmek demek değildir. Bir kısım dervîşler var Allah'ı zikrediyorlar, bir kısım dervîşler var hem Allah'ı zikrediyorlar hem de düşeni kaldırıyorlar, halka hizmet ediyorlar. Bir dervîş ki, Allah'ı zikrediyor ama insanlara yardıma koşmuyor, o yarım dervîşdir o. Asıl dervîşlik, Allah'ı zikretmek ve düşeni kaldırmakdır, gözyaşı silmekdir, yetîmi okşamakdır, açı doyurmakdır, çıplağı giydirmekdir. Onun için dervîş denildiği vakit, hizmet eri olması lâzımdır. Ama kendi çapında. Allah'ın ona verdiği imkân kadar, kimi eliyle, kimi diliyle, kimi malıyla, kimi canıyla Allah yolunda çalışması lazımdır.
İnsanların en hayırlısı insanlara faydalı olandır.
Hadîs-i Şerîf
www.muzafferozak.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder