Mürşid-i Azîzim Muzaffer Efendi Hazretleri mûsıkîyi külliyen haram kabûl edenler hakkında buyurdular ki :
İnsan bir düşünür! Vaktiyle burası makarr-ı hilâfet idi. Burada halîfe-i Resûlullah otururdu. Onun vekîli de şeyhülislam idi. Yani o temsîl ediyordu. Çünkü pâdişahın dînî ilmi yokdu. Meselâ birisi gitse dese ki şeyhülislama, "Efendim, ben bir meyhâne açacağım, içerisinde fî-sebilillah şarap dağıtacağım" dese, şeyhülislam efendi buna müsâade eder miydi, fetvâ verir miydi? Vermezdi. Türbelerde mum yakmaya da fetvâ vermişler, kandil yakmaya da fetvâ vermişler, ilâhi okumaya da fetvâ vermişler, devrân etmeye de fetvâ vermişler. Demek ki câiz. Yani insanın hiç ilmi olmasa, bu kadarcık irfânı olsa, azıcık düşünebilse kâfî.
Diğer tarafdan, azıcık târih bilen bir kimse de mûsıkînin haram olmadığını anlar. Zîrâ bizde yetişen mûsıkîşinaslar arasında nice âlimler, müftüler, hocaefendiler, hattâ kazaskerler ve şeyhülislamlar vardır. Meselâ meşhûr Kazasker Mustafa İzzet Efendi büyük bir mûsıkîşinasdır ve çok kıymetli besteleri vardır. Yine Şeyhülislam Esad Efendi büyük mûsıkîşinâslarımızdandır, hattâ mûsıkî üzerine kitâbı vardır. Yine meselâ Efendi Hazretlerinin mûsıkî hocası, uzun yıllar müftülük yapmış kıymetli bir hocaefendidir. Üstelik bu mûsıkîşinaslar yalnız câmi yâhud tekke mûsıkîsiyle değil, lâ-dînî tabir edilen mûsıkîyle de uğraşmışlardır.
İnsan bir düşünür, koskoca bir şeyhülislam yâhud müftü efendi haramla iştigâl eder mi? Yapılan iş kapalı kapılar ardında yapılan bir iş olsa, insanın aklına bir şübhe gelebilir, "o da netîcede bir insandır, nefsine mağlûb olabilir, harama düşebilir" diye düşünülebilir. Gelin görün ki, mûsıkî, gizli saklı yapılabilecek bir iş değil ki. Mâdem ki sesle, nağmeyle, çalgıyla yapılan bir işdir, duyulmaması mümkün değildir. Aklı başında olan bir kimse, bu gibi mevkileri işgâl eden zevâtın, alenen günah işleyerek, hattâ bir de işlediği günahla iftihar ederek, itibarını kendi eliyle yok edebileceğini düşünebilir mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder