Mürşid-i Azîzim Muzaffer Efendi Hazretlerine zikrullah esnâsındaki hareketlerin ne ma'nâya geldiği sorulunca şöyle buyurdular :
Zikrederken sallanmamızın sebebi şu. Meyvalı ağaca rüzgar vurduğu vakit, nasıl sallanır ve meyvası dökülürse, bizim zikirdeki sallanmamız da manevî meyvaları sizlere sunmak içindir. Diğer bir ma'nâsı da şudur. Denizler coşuyor, sonra sükûna kavuşuyor. Yani, tabiatı da temsil ediyoruz. Çünkü insanoğlu âlem-i kübrâdır, kâinât âlem-i sugrâdır. Yani insan büyük âlemdir, kâinât ise küçük âlemdir. "Peki bunu nasıl isbât edersin?" dersen, Allah göklere sığmadı fakat insanın kalbine sığdı. Yani bir vücûdda bir cân ile bir ten buluşuyor. Neşelenmesin mi? Sallanmasın mı? Hoplamasın mı? Zıplamasın mı? Eğer âşık oynamazsa, yanar. Bu zikir, zikr-i habîbdir, yani sevgiliyi hatırlamakdır. Sevgiliyi hatırlamak ve sevgiliyi kendinde bulmakdır. Dervîşler ve âşıklar sevgi sunarlar, sevgiyi tattırırlar, sevgiyi haber verirler, sevgiyi gösterirler ve sevgiyi tattırırlar. Hayatda en lezzetli meclis, zikrullah meclisidir ve âşıkların bir araya cem olmasıdır.
Nûş et mey-i mehabbet tâ cûşa gele cânın
Tekmîl-i mertebet kıl anla nedir hüviyyet
Tahsîl-i ma'rifet kıl bul sırr-ı "küntü kenz"i
Gûşunda eyle mengûş sözüm sana nasîhat
www.muzafferozak.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder