Hele böyle âşikâre oruç sakın yeme! Bu dînî filan bir mesele değil, âdâb-ı muâşerete mugâyirdir. Bırak sen müslümanın karşısında oruç yemeyi, hıristiyan komşun olsa, onun da perhizi olsa, karşısında et kızartıp yeme, ayıpdır, ayıp! Komşun ölmüş, ölü var komşunda, cenâze var, o komşuyu sen hiç sevmiyorsun, senin düşmanın, sakın radyonu açıp radyoyu çalma, ayıpdır. Üç gün çalmaman lâzım gelir. İnsanlık iktizâsıdır. Edebdir bu.
Hele âşikâre oruç yiyenlerin cezâsı, yedikleri oruçdan daha büyükdür, cezâsı daha ağırdır.
"Oruç tutmayan mü'minlerin cezâsı nedir?" diye bana sorarsan, onun da cezâsını sana haber vereyim, manevî olarak. Oruç tutmayan müslümanlar, ölürken susuz öleceklerdir. Bütün denizler tatlı su olsa, ağzına verseler suya kanmayacak, mutlakâ susuz ölecekdir.
Onun için insan hasta olur, seferde olur, oruç yemesi iktizâ eder, Allah müsaade etmişdir. İslâm'da zorluk bir şey yokdur. Gizli, göstermeden, edebiyle yemelidir, göstermemelidir.
Bir de bazı ukalâlar var, "Allah'ın bildiğini ben kuldan niye saklayayım" diyorlar. Ey böyle konuşan kişi! Allah'ın senin hakkında bildiğini kullar bilse, senin yüzüne bakmazlar, senin yüzünü tükürük içine koyarlar. Allah'ın bildiğini kuldan saklamayacak mısın, çıkar donunu, pantolonunu öyle dolaş, Allah biliyor içindekilerinin ne olduğunu. Kuldan saklıyorsun değil mi bazı şeylerini? Kirli yerlerini saklıyorsun, bazı şeyleri. Allah biliyor. Bırak böyle ukalâlığı filan.
Hakk'a kul olmak istersen
Edeb gözle edeb gözle
Murâdın bulmak istersen
Edeb gözle edeb gözle
Çok güzel anlatmış hocam.Allah razı olsun.
YanıtlaSil