Oyun Çılgınlığı

Son zamanlarda yaşanan bir çılgınlık bu. Evet oyun hep vardı insan hayâtında. Her yaşdan insan şöyle ya da böyle oyun oynardı. Kimi tavla oynardı arkadaşıyla, kimi satranç, kimi kağıt oyunlarına meraklıydı, kimi bilardoya. Ama bunların bir yeri vardı, zamanı vardı. Herkesin her gün her yerde yapdığı şeyler değildi bunlar. Sonra ne olduysa oldu, oyun işi zıvanadan çıkdı. Oyun salonları, oyun konsolları, cep telefonları filan derken, oyun oynamayan kimse kalmadı neredeyse. Ve artık belli bir zamana ve mekâna da bağlı değil bu. Gecenin köründe de oyun oynayabiliyor insanlar, iş yerinde de, yolculukda da.

Ne kadar acı ki, bir saniyesini bile geri getiremeyecekleri zamanı boşa harcıyor insanlar. Bir de para harcanıyor bu iş için. Oyun konsolları, bilgisayarlar, oyun için kullanılan aksesuarlar, hattâ bir kısım oyunlar, hepsi parayla bunların. Hem de az buz para değil, ciddi rakamlar harcıyor insanlar. Malûm ya zaman en değerli hazînesidir insanın. Hayât gâyetle kısa. Oyunla vakit geçiren kişi, hazînesini çöpe atmakla kalmıyor, bir de bunu yapmak için para harcıyor. Bu nasıl bir akıl tutulmasıdır, nasıl bir gafletdir bu!

Bu çılgınlığa sebeb olan zannediyorum şu oldu. Oyunlar, içki gibi, sigara gibi, bağımlılık yapıyor. O yüzden bir kere alışan, bırakamıyor oyunu. Uyuşturucu bağımlısı gibi oluyor, oyun bağımlıları, bırakın bırakmayı, gitdikçe daha çok zaman harcıyorlar, daha çok bağımlı oluyorlar oyuna. Ne diyelim, Allah kurtarsın.