Ey Habîb-i Muhterem Yâ Emnete'l-Emni'l-Emân

İSTİMDÂD

Ey Habîb-i muhterem yâ emnete'l-emni'l-emân

Biz günâhkâr kullara lutfun senin dârü'l-emân

Âsîyiz ammâ ki şefkât merhamet ummânısın

Hâssaten sensin kıyâmetde şefî'-i ins ü cân

Dergehin kıtmîriyim pîrim Rifâî el-meded

Kimsesizler sâye-i lutfunda olmuş sâyebân

Rahmet ü lutfun senin çok derdliler dermânısın

El meded ey kutb-i kevneyn melce-i bî-vâyegân

Ben dehâlet eyledim Sultân Abdülkâdir'e

Dest-gîr-i âşıkândır melce-i bîçâregân

Kutb-ı Rabbânî vü Gavs-i A'zam-i Sübhânîdir

Pîr-i Evvel hem Habîb-i Zülcelâl-i Müsteân

Şems-i Tebrîzî'ye döndüm bâş açık yâlın ayak

Hîç ümîdim kesmem ondan lutfu bol şâh-ı cihân

Bu zünûbum dâğını yakıp remâd ü hâk eder

Hâr ile mestûr iken eyler onu bir gülistân

Şem'-i aşkınla bu cismim yandı Mevlânâ meded

Etmede nây-i vücûdum an-be-an âh ü figân

Eyledim uğrunda vârım âr u cânım hep fedâ

Destgîrimsin benim ey Merkez-i devrân-i cân

Kulunum kurbânınım ey şâh-ı Edhem ben senin

Sâye-i lutfunda buldum her ne buldumsa hemân

Dönmem hiç bâbından aslâ nerde olsam ben senin

Dâimâ pervânenim ey kutb-i aktâb-ı cihân

Dergeh-i lutfun eşiğine koyup Ken'ân seri

Yalvarır ağlar demâdem der şefâ'at el-amân

NAĞME-İ AŞK