Vaktiyle pâdişâhlardan biri, kendisinden evvel geçen çok kudretli ve nâmlı bir pâdişâhı rüyâsında görmüş. Rüyâda, ölümünün üzerinden yüz sene kadar geçmiş olan o nâmlı pâdişâhın bütün bedeni toprak olmuş, yalnız gözleri kalmış. Bu gözler de yuvalarında fır fır dönüyor ve etrafa bakıyormuş. Gördüğü bu acâib rüyanın tesirinde kalan pâdişâh, rüyâsını tabir ettirmek için o devrin muabbirlerine müracaat etmiş. Fakat hiç bir muabbir bu rüyâyı tabir edememiş, hepsi âciz kalmışlar. Pâdişâhın rüyâsını kimsenin kıymet vermediği bir dervîş ta'bîr etmiş. Demiş ki :
Yüz sene evvel ölen pâdişâhı, bedeni tâmâmen yok olmuş görmenizin hikmeti, onun sâhib olduğu mülkün tamâmen elinden çıkmasına işâretdir. Pâdişâhın bedeni tamâmen yok olduğu halde gözleri olduğunu ve gözlerinin fır fır dönerek etrafa baktığını görmenizin hikmeti de, "acaba benim mülküm kimlerin eline geçti" diye kaybettiği mülküne hasret çektiğine işâretdir.
Mülk-i dünyâ kimseye kalmaz sonu berbâd olur
Ey Muhibbî şöyle farz et kim Süleymân olmuşuz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder