Bazı ahmaklar da, "Allah'ın bildiğini ben kuldan niye saklayayım?" diye kendi kendilerine bâtıl bir mantıkla böyle bir kıyas yaparlar. A kardeşim! Allah'ın bildiğini kullardan saklamasaydık, ne ben çıkar burda sana karşı konuşabilirdim, ne de sen benim karşıma gelip beni dinleyebilirdin. Daha açığını söyleyeyim ben sana. Allah'ın bildiğini kuldan saklamıyorsan çıkar pantolonunu, donunu, sokakda dolaş. Çünkü Allah biliyor, görüyor. Bunlar bâtıl olan şeylerdir, bâtıl kıyaslardır.
Namaz kılmaz, "Niye kılmıyorsun?" diye sorunca, "Benim kalbim temiz, sen kılanlara bakma" der. Yâhu de ki, "Kılamıyorum, Allah beni affetsin", "Yâ Rabbi sen namazı bana kıldır, sevdir, tattır". "Niye kılmıyorsun?" diye soruyorsun, "Benim kalbim temiz, sen kılanlara bakma, onlar şöyle, onlar böyle" diyerek bir de mü'min kardeşleri hakkında sû-i zan ederek bir takım şeyler söylüyor. Öyle söyleyeceğimize, daha güzeli böyle, "Yâ Rabbi, kılamıyorum, yapamıyorum, bana namazı sevdir, bana namazı kıldır, tevfîkini refîk et" diye söylesene. "Kılanlara ne müjde. Kılanlar ne güzel kılıyor, ben yapamıyorum, niçin yapamıyorum. Yâ Rabbi ben kötü bir kul muyum ki beni huzûruna almıyorsun" de ve Allahu Teâlâ Hazretlerine yalvar, ağla, iste.
Bakıyorsun oruç tutmuyor, "Niye?" diye soruyorsun, "Benim kalbim temiz" diyor. Canım yine kalbin temiz olsun. Ne kadar güzel söylediğin söz, inşaallah böyle olur. Hem kalbin temiz olsun, hem vücûdun temiz olsun, hem özün, hem gözün, hem sözün temiz olsun. Daha güzel olur o.
Edeb yâhû!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder