Hâlât-i Aşk

NUTK-İ ŞERÎF

Doğuda gördü şimşeğin parladığını doğuya müştâk oldu

Eğer batıda parlasaydı şimşek şübhesiz batıya olurdu müştâk

Benim derdim şimşekle ve şimşeğin parıltısıyla

İşim yok alâkam yok ne mekânla ne mahalle ne şurayla ne burayla

Sabâ rüzgârı onlardan bir söz fısıldadı kulağıma

Çılgınca fikirlerden vecdimden hüznümden kederimden söz etdi

Mutluluğumdan aklımdan şevkimden aşkımdan kederimden

Gözyaşlarımdan göz kapaklarımdan aşk ateşinden ve kalbimden

Dedi ki mahbûbun göğüs kemiklerinin arasındadır

Nefeslerin onu bir o yana bir bu yana çevirip atmakdadır

Ben ise sabâ rüzgârına git ona şöyle söyle dedim

Benim kalbimdeki gönlümdeki ateşi yakan odur

Eğer sönecek olsa o ateş vuslat-ı ebedî olur

Eğer yanacak olsa âşıka ne ayıp ne günah olur

Şeyhü'l-Ekber Muhyiddîn İbn Arabî

Kaddesallahu Sırrahu'l-Âlî