Mürşid-i Azîzim Muzaffer Efendi Hazretleri buyurdular ki :
Îdâma cesâzına çarptırılmış, zindanda infazını bekleyen bir kimse güler mi? Gülmez. Ama kendisine mükâfât olarak büyük ve süslü bir saray verilmiş olan kişi gülmez mi? Elbette güler. Dervîşlerin neşeli ve güler yüzlü olmalarını sebebi budur zîrâ istikbalde gidecekleri yeri görüyorlar ve neşeleniyorlar.
Güler yüzlü bir kimsenin elinden mi bir şey almak iyidir, yoksa ekşi suratlı bir kişinin elinden mi? Elbet ki güler yüzlü kişiden almak iyidir. Biz de Allah sevgisini halka güler yüzle sunuyoruz. Sevgi denildiği vakit de başka bir şey anlaşılmasın, bu sevgi ulvî bir hisdir. Ve bu his de, lisânla ifâde edilmez, bunu ancak tadan bilir. Köre renk sağıra, ahenk olmaz.
Allah Celle Celâluhû Hazretlerinin gadabı vardır ama Allah korkulacak bir şey değildir. Kerîm olan kimseden kerem, güzel olan kimseden güzellik zâhir olur. Allah kerîmdir keremi sever, Allah güzeldir güzeli sever.
Efendi Hazretleri niçin latîfeyi çok sevdiklerini de şöyle beyân buyurdular :
Biz şakayı severiz. Bizim yolumuzun başı İmam-ı Ali'dir, o da şakacı ve latîfecidir. Benim meşrebim de öyledir.
Ben gelmedim da'vâ içün benim işim sevi içün
Dost'un evi gönüllerdir gönüller yapmağa geldim
www.muzafferozak.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder