Atıldım Âteşine Yandım Yakıldım Dumanım Hiç Tütmedi

NUTK-İ ŞERİF

Atıldım âteşine yandım yakıldım dumanım hiç tütmedi

Su serpdim âteşine ammâ hiç bir fayda etmedi

Gönlümü binbir türlü denedim de denedim

Seninle buluşmakdan başka lezzet bulmadım

Aşkdan çekdiğini gönlümün kimsecikler çekmedi 

Yanık gönlümün kokusunu ödde dahi bulmadım

Bu kul dedim gönlünü rehin vermedi mi aşka

Sevgili evet dedi verdi ama tez vermedi

Âh gördün ya bu suçun bana ne etdiğini

Sivrisinek Nemrud'un başına böyle etmedi

Senin la'l dudakların hastalara Îsâ'dır

Ama hasta gönlüme hiç de sıhhat vermedi

Oklar atan bakışlarından cânım hiç yaralanmadı

Çünkü senin o güzel saçlarından başka bir zırha bürünmedi

Çayır-çimeni kıskandıran o güzelliğinin câzibesinin

Tadı-tuzu bu kuldan başkasının ciğerini tuzlamadı

Yeter artık sus sevgilinin gamı defînedir ammâ

O defîneyi altınla bezenmiş şu yüzden başkası da övmedi

Hazret-i Mevlânâ Celâleddîn Rûmî

Kaddesallahu Sırrahu'l-Âlî