NUTK-İ ŞERÎF
Fâzıl-ı devrân Cenâb-ı Sâib-i şöhret-şiâr
Kesret-i 'ilmiyle olmuşdu celîlül i'tibâr
Asya vü Avrupa'da nûr-ı fazlı münteşir
Kendini hürmetle medh ü yâd ederdi rûzigâr
Canlı bir dârü'l-kütübdü kalbi fihrist-i 'ulûm
Mazhar-ı nûr-ı ilâhî 'âşık-ı perverdigâr
Sînesi hubb-ı Nebî'den şu'ledâr-ı feyz idi
Kenz-i mahfîsi melâmet hırkasından âşikâr
Sofrası her zî-hayâta bezlederdi ni'meti
Kîsesi eylerdi muhtâcı keremle bahtiyâr
Ömrü yetmiş yıl mücerred geçdi 'aşk-ı ilm ile
Kendini rıfk ile şâd etsin Cenab-ı Kirdigâr
Ağladı çeşm-i ma'ârif ağladı eshâb-ı dil
Ağladı Mecdî vefâtında bunun ağyâr u yâr
Noktasında nükteli Saib'ledir târih-i fevt
Oldu İsmâil Efendi 'âzim-i dârü'l-karâr
Abdülazîz Mecdî Efendi
Kuddise Sırruh
ÎZÂH
Bu manzûme Bayezid Kütübhânesi Müdürü İsmâil Sâib Efendi Hazretlerinin vefâtı üzerine söylenmiş ve son beyt ile târih düşürülmüşdür. Abdülazîz Mecdî Efendi Hazretleri de Sâib Hocaefendi'den çok istifâde edenlerdendir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder