İSMÂİL SÂİB EFENDİ'NİN VEFÂTINA TÂRİH
Kırk sene talim-i ilm ü marifet
Etdi İsmâil Efendi millete
Sâhib-i hulk-i hasen bir zât idi
Lâyık olmuşdu bi hakkın hürmete
Müşkilâtı hallederdi rıfk ile
Tâlibi teşvîk ederdi gayrete
Nâzikâne hâl ü kâli bî-riyâ
Herkesi mecbûr ederdi rağbete
Hubb-i hirre illeti bîçâreyi
Gark ederdi her dakika zahmete
Hirreler uğrunda sarf-ı nakd-i cân
Eyledikçe vâki olurduk hayrete
Vardı seksenden ziyâde hırresi
Hasr-ı evkât eylemişdi hizmete
Birbirinden her kedi bedter idi
Seyredenler düş olurdu nefrete
Gözlerinden ekseri mahrûm idi
Nâil olmazdı zavallı vuslata
Bazısı şiddetle olmuşdu uyuz
Uğramışdı her biri bir illete
Her yeri telvis ile mırlar geçer
Ehl-i aklı uğratırdı cinnete
Çün ki her gün etle südle beslenip
Sevk olunmuşdu muhâlif âdete
Südlü aşla ballı kaymak pirzola
Onları etmişdi hasret sıhhate
Dostlarından birkaç ile kendi de
Mübtelâ olmuş idi ol âfete
İrtihâliyle bütün ahbâbını
Doğrusu uğratdı derd-i zecrete
Söyledim sad âh ile tarihini yâhud
Geldi yüz hirre dedi tarihini yâhud
Yüz melek geldi dedi tarihini yâhud
Yüz kedi geldi dedi tarihini
Gitdi İsmâil Efendi cennete
İbnülemin Mahmud Kemâl Bey
Rahmetullahi Aleyh
1359 Sene-i Hicrî
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder