Âferîn Ey Nâzım-ı Tertîb-i İmkân Âferîn

NUTK-İ ŞERÎF

Âferîn ey nâzım-ı tertîb-i imkân âferîn

Bî-lisân ü bî-zamân bî-hadd ü pâyân âferîn

Kıldı hüsn-i pâkini insânda i'lân âferîn

Âferîn ey sâni'-i ten-perver-i cân âferîn

Hâliku'l-eşyâ ilâhü'l-halk u rabbü'l-'âlemîn

Menşe'-i 'ilm ü irâdet ma'den-i hilm ü şühûd

Menba'-i ef'âl ü hikmet hem kıyâm u hem ku'ûd

Hep bütün mahlûk u mevcûd bî-riyâ eyler sücûd

Mübdi'-i âsâr-ı kudret 'akd-pey-vend-i vücûd

Zâbit-ı erkân-ı fıtrat nakşibend-i mâ u tîn

Bu hayât-ı fânîye her aldanan olmuş behîm

'Ârife eşyâyı hâdim bilmeyen kalmış nedîm

Bu fenâya aldanan görmez mi kim her şey 'adîm

Ey semûm-i satvetin te'sîri nîrân-ı cahîm

V'ey sehâb-ı rahmetin sîr-âbı firdevs-i berîn

Dâhil-i nâr-ı cahîmdir tâbi'-i nefs ü hevâ

'Abd-i mahz-ı 'ârifân olmaz esîr-i mâsivâ

Oldular bunlar likâullâha mutlak âşinâ

Kudretin gülzârına bir sebze sidrü'l-müntehâ

Hikmetin şem'ine bir pervâne Cibrîl-i Emîn

Her olan olmuş ezelden olmadan kevn ü mekân

Bu zuhûrât ân-ı dâimdir ne varsa ins ü cân

Eylemiş îcâd sun'un bî-misâl ü bî-nişân

Sun'un eyvânında bir kandîldir nüh âsümân

San'atın dibâcesinden bir varak rûy-ı zemîn

Ehl-i gaflet nâma düşmüş de hem olmuş nâm-cûy

Kimi vehminden halâs ister olur evhâm-cûy

Kimi meyhâne kimi puthâne kimi câm-cûy

Dergeh-i ta'zîm ü tekrîminde 'âlem kâm-cûy

Harmen-i ihsân u eltâfında âdem hûşe-çîn

Feyz-i lutf-ı rahmetin 'âşıklara nutk u beyân

Nûr-ı zât-ı vahdetin 'âriflere olmuş 'ayân

Oldu erbâb-ı dile gâhi 'ayân gâhi nihân

Arsa-i idrâk-i fevz ü re'fetin dârü'l-emân

Rişte-i ümmîd-i feyz-i rahmetin hablü'l-metîn

Gösterir sırr-ı hayâtın gâh rebî' ü gâh harîf

Tâbi'i çokdur bunun evhâma düşmüş her herîf

Kurtulan lutfunla olmuş iki 'âlemde şerîf

Hâkden her zerre te'yîdinle bir cism-i latîf

Âbdan her katre tevfîkinle bir dürr-i semîn

Her sözü bu 'âleme 'ayn-ı hayâtdır kâmilin

Ma'rifetden gayrı olmaz iştigâli 'âkilin

Başka yokdur kapu bir her mün'imin her sâilin

Ol 'amîmü'l-feyz-mün'imsin ki feyz-i şâmilin

Rızk taksîminde kılmaz imtiyâz-ı küfr ü dîn

Vâsi'ât-ı rahmetinden olmamış kimse ba'îd

İki meytin biri kâfir birisi olmuş şehîd

Kimi nâr ister kimi nûr çağırır "hel min mezîd'

Hiç kes cürm ile dergâhından olmaz nâ-ümmîd

Senden ister kâm eğer rüsvâ vü ger halvet-nişîn

'İlm ü 'irfânla münevver olmayan eyler cedel

Zümre-i 'uşşâka bunda her ne vâr oldu güzel

Dâhil-i emn ü emânullâh olmuşlar ezel

Hâdisât-ı ihtilâf-ı devrden görmez halel

Kime kim ma'mûre-i hıfzın olur hısn-ı hasîn

Hüsn-i tevfîkinledir tedbîr-i her idrâk-ı pâk

Feyz-i tedbîrinledir hep âb u âteş bâd u hâk

Hükm-i takdîrinledir ehl-i hüdâ ehl-i helâk

Neş'e-i 'aşkınladır Mecnûn sürûdu sûz-nâk

Pertev-i hüsnünledir Leylî cemâli nâzenîn

'Ârife eşyâda Hakk'dan gayrı yokdur müncelî

Keşfeder bu sırrı sevdâ-yı Muhammed'le Alî

Sünnî şi'îlik Kemâlî kalmadı bende belî

Tâ'atın eyler Fuzûlî tâkat oldukça velî

Hırs ile ne ravza-i rıdvân diler ne hûr-ı 'ıyn

Kıyl u kâl-i mantık-ı Yunan sadâ-yı nefsdir

İktisâb-ı şöhret ü ad san riyâ-yı nefsdir

Kabrine dikdirdiğin nişân hatâ-yı nefsdir

Hûr-ı 'ıyn ü ravza-i rıdvân hevâ-yı nefsdir

Nefsden geçmişdir ol senden rızâ ister hemîn

Fûzûlî'nin gazeli üzerine Osman Kemâlî Efendi'nin tahmîsidir.